[Ἐκ τῆς Καταβάσεως.]
Ἐγρονθοκόπησε στήθη καὶ κατεδαφίσθησαν στέγαι
ἐν τῇ ψυχῇ του, αἳ χῶρον πολὺν κατελάμβανον μέγαν
κ’ ἐπωφελῆ καὶ τὴν θέαν ἀγάπης ἀπέκρυπτον κείνου.
Τοῦ καθελεῖν εἶνε πλέον καιρός!, ἀνεφώνησε ἀκμαῖος.
Τοῦ οἰκοδομῆσαι εἶνε πλέον καιρός!, ὡμολόγησε εὐδαίμων.
Κτήρια ὀρθοῖ, τὰς ὁδοὺς καινουργεῖ, τὰς πλατείας καρδίας
ἄνθη καλύπτουν, τὰ κωδωνοστάσια αὐτῆς χαρμοσύνως
τὴν ματαιότητα πάντων ἐώθουν ὀλίγον μακρόθεν.