[Ἀπόδοση ἀπό: An anthology of sanskrit court poetry, Vidyākara’s Subhāsitaratnakosa, translated by Daniel H. H. Ingalls, Harvard Univerity Press, Cambridge, Massachusetts, 1965, Greatness, σελ. 340, 1202.]

Πολλοί φωστῆρες τ’ οὐρανοῦ ἀνατέλουν

καὶ φτάνει ἡ εὐγένεια τῆς Σελήνης ὥστε νὰ ὀμορφύνῃ ὁ Κόσμος.

Ὅμως πέρ’ ἀπ’ τὸν Ἥλιο μήτε δύει, μὰ μήτ’ ἀνατέλει

ἄλλο φῶς ποὺ ἡ ἄνοδός του φτειάχνει μέρα – νύχτα ἡ κάθοδός του!