«Ὁ πραγματικὰ σοφὸς εἶναι κεῖνο, ὁ ἀληθινὰ καλλιεργημένος κάνει τὸ ἄλλο, ὁ ὄντως καλὸς μεριμνᾷ γιὰ τὸ τρίτο, ὁ στ’ ἀλήθεια ἄξιος ἐπιτυγχάνει τὸ τέταρτο, ὁ πραγματικὸς ἥρωας κατορθώνει τὸ πέμπτο.» Καὶ οὕτω κάθ’ ἑξῆς, καὶ οὕτω κάθ’ ἑξῆς… Αὐτὰ τὰ λόγια τά «οὐσιώδη» ἔχουν «πράγματι» πολλά νὰ μᾶς «διδάξουν», πολλά νὰ μᾶς «ἐγγυηθοῦν» γιὰ τὴ φύση τῶν πραγμάτων, κ’ εἶναι πρώτης τάξης ἄλλοθι ποτέ νὰ μὴν ἐρευνήσουμε οἱ ἴδιοι τοὺς φορεῖς τῆς ποιότητας. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, μποροῦμε νά… «κοιμόμαστε ἥσυχοι»: Οἱ ἀμέτοχοι κι ἀνίδεοι μᾶς διαβεβαίωσαν σὲ κάθε τόνο τί εἶναι, τέλοσπάντων, ὅ,τι δέν κατέχουν.