«Χαῖρε!» Οἰκίσκος βασίλειος λέγει ἐξ Ὠτὸς Ἑσπερίας.
«Χαῖρε, καρδία στενή! Χαῖρε, κενὴ τοῦ Φωτός!»
Ἄπειρος χῶρος εὐρύτατος φόβον ψυχῶν συγκαλύπτει
πέρας ἁπάντων σαφὲς ἔξω βαλεῖν ἐκ τοῦ νοῦ.
Ἄμετρος χρόνος ἀείρροος τρόμον θνητῶν ἐκπραΰνει
νῦν ἀνελέγκτως τελεῖν τέλος τε λήθῃ σιγᾶν.
Ἄμορφον γένος παντανελισσόμενον, ἄστοχον κρύπτει·
πρώτης μορφῆς προσφιλὲς ῥίπτει εἰς ζοφῶδες κενοῦ.