Μέτρησα ἕνα χρόνο στὸν καθρέφτη μου
κ’ εἶδα χίλιες ὄψεις κεῖ νὰ στέκωνται·
ἄλλες πόνο στὴ φωνή τους βγάζανε
κι ἄλλες μῖσος τρομερό σκορπάγανε·
κάποιες λίγες μιὰν ἀγάπη νοιώθανε. 
Ἄνοιξα τὴν ἀγκαλιὰ καὶ γλίστρησαν  
εἰρηνικὰ τὰ πρόσωπα, ἤσυχα,
πίσω στῆς καρδιᾶς μεσα τὴν ἄβυσσο –
πίσω στὴν πηγή τους ποὺ τὰ γέννησε.