[Ἀντιβολὴ μέ: Epictetus, with an english translation by W. A. Oldfather, Loeb Classical Library, Harvard University Press–William Heinemann, Cambridge, Massachusetts-London, 1928, τομ. II, σελ. 72, Ἀρριανοῦ Τῶν Ἐπικτήτου Διατριβῶν Γ΄ 10,2-3.]
Μηδ’ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ’ ὄμμασι προσδέξασθαι,
Ὁ ὕπνος νὰ μήν ἐρθῇ στὰ βλέφαρα τὰ μαλακά,
πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων λογίσασθαι ἕκαστα:
πρὶ νὰ συλλογιστῇς καθένα ἀπ’ τῆς ἡμέρας τὰ ἔργα:
«Πῇ παρέβην; Τί δ’ ἔρεξα; τί μοι δέον οὐ τετέλεσται;..»
«Πῶς ξαστόχησα; Καὶ τί ἐπραξα; Καὶ τί ΄πρεπε νὰ γίνῃ ποὺ δὲν ἔγινε;..»
Ἀρξάμενος δ’ ἀπὸ τούτου ἐπέξιθι· καὶ μετέπειτα
Ξεκίνα ἀπὸ τοῦτο τὴν ἀναδρομή· μετέπειτα
δειλὰ μὲν οὖν ῥέξας ἐπιπλήσσεο – χρηστὰ δὲ τέρπου!
γιὰ τὰ δειλά ποκαμες, ἐπιπλήξου καὶ γιὰ τὰ χρηστά, εὐχαριστήσου!