Παρῳχημένων ἐποχῶν ἀκρόασις καὶ ὄψις
τὴν μνήμην ὡς ἐνύπνιον τῇ φαντασίᾳ φέρει,
θολοῦται ἡ διάνοια, ἐν τύρβῃ τῶν εἰκόνων
καὶ ἤχων τῷ ὀρυμαγδῷ ὁ νοῦς χειραγωγεῖται·
τὸ χρῶμα ἐπὶ σχήμασιν, ὁ τόνος μελῳδίας,
αὐτὸ τὸ βῆμα τῶν βροτῶν, ἀναπνοῆς ὁ τρόπος,
παρῆλθον ἀνεπιστρεπτὶ κεντοῦντα μόνον πλέον
ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς ψυχῆς πειρασμικῶς δολίως –
ἀλλ’ ἄνευ τούτων πάλιν δὴ οὐκ ἔστιν Ἱστορία.