Στὴν ἀρχή, ἡ συνείδηση ἀστόχαστη, ἄμορφη καὶ δίχως ἐμπειρία, πλανᾶται στὸν Κόσμο.

Ἔπειτα, σὰν ἀνακαλύπτῃ καὶ μαθαίνῃ, ξεκόβει ἀπ’ τὸ πρωτογενές.

Ὥσπου μιὰ στιγμὴ ἐπιστρέφει στὸ ἀρχέγονο μὲ τὴ δικιά της ποιότητα – τὶς ὁλόδικές της κατακτήσεις.

Μέγιστη εὐτυχία, νὰ μήν εἶν’ ἡ ἐπιστροφὴ αὐτὴ καὶ τὸ τέλος της…