Ὅταν δύο πλευρὲς προχωροῦν σὲ συμφωνία κ’ ἡ μία ἐκ τῶν δύο ἐπιζητᾷ πάσῃ θυσίᾳ τὴν ἀσάφεια στὸ γράμμα θεωρῶντας πὼς θά «ρίξῃ» ἔτσι τὸ συμβαλλόμενο, δέν καταλαβαίνει πὼς σκάβει μαζί μὲ τὸν τάφο τοῦ ἄλλου καὶ τὸ δικό της… Ἐκτός, βεβαίως, ἂν ὁ ἕτερος ὑπογράψῃ τὴν πλήρη παράδοσή του..- τότε μονάχα ἐκτιμάῃ κάπως τὴ σαφήνεια. Ὅμως, ξανά ὁδηγεῖται στὸ θάνατο, γιατὶ ὅποιος προχωράει σὲ τέτοιες παραχωρήσεις, αὐτόχρημα ἀποδεικνύεται ἀνίκανος συνεργάτης. Ἂν, μές στὴν ἔπαρσή της, νομίσῃ κιόλας πὼς θὰ κρύψῃ τὴν ἀνικανότητα ἀπ’ τὸν ἔξω κόσμο, εἶναι πραγματικὰ ἄξια τῆς μοίρας της…