Ὁ ρῆγας τοῦ βουνοῦ τὴ χώρα ὁλη γυρνοῦσε
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
καὶ γιὰ κυρά του μιὰ γυναῖκα ἀναζητοῦσε.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –

Ὁ ρῆγας τοῦ βουνοῦ στοῦ κύρη Χῶκον πῆγε.
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
Τὴν Κίρστεν τὴ μικρὴ μὲ τὰ κοτσίδια, εἶδε.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –

Ὁ ρῆγας τοῦ βουνοῦ τὴν κόρη πῆρε νύφη
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
κ’ ἔζωσε τὴ ζωή της μ’ ἀσημένια ζώνη.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –

Ὁ ρῆγας τοῦ βουνοῦ τὸν κρίνο πῆρε νύφη
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
καὶ δεκαπέντε δαχτυλίδια νἄχῃ κείνη.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –

Τρία φύγανε καλοκαίρια κι ἄλλα πέντε
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
κ’ ἡ Κίρστεν στὸ βουνὸ θλιμμένα νὰ χτυπιέται.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –

Πέντε φύγανε καλοκαίρια κι ἄλλα ἐννέα.
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
Τοῦ ἥλιου γιὰ τὴν Κίρστεν ἔπεσε ἡ αὐλαία.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –

Ὁ κάμπος μ’ ἄνθη καὶ πουλιὰ νὰ τραγουδᾶνε.
– Ἄχ, οἱ μέρες μου εἶναι θλιβερές… –
Μές στὸ λόφο ὁ χρυσὸς καὶ οἱ νύχτες νὰ τραβᾶνε.
– Θὰ ἐπιστρέψῃς ἆραγε ποτές;.. –