Λέξη μεγάλη καὶ λίθε λυδία τῆς σκέψης καὶ πράξης,
ποῦθε προβαίνεις ἐσύ; Ποῦθε μὲ τέτοιαν ὁρμή;

Τὸ ἅπαν καλύπτεις -τὸ χῶρο καὶ χρόνο τῆς ζήσης.
Κάνει ἡ μισή μου ψυχή σένα νὰ κλέψῃ πνοή.

Ὅταν καὶ τὸ ἄλλο μισό της τὸ ψάχνῃ νὰ τὄβρῃ σὲ σένα,
χάνει τὸ πρῶτο δικό. (Ποιός πιὰ μιλᾶ στὴν ἠχώ;)

Ἤλπιζα κάπως νὰ γράψω -νὰ πῶ καὶ γιὰ μένα.
Τώρα στὸ στίχον αὐτό δέ βρισκω τὸν ἑαυτό.

Ἔμπνευση, λέω! Παιχνίδια μοῦ παίζεις -μὲ κοροϊδεύεις:
Λέξη σὲ λένε πολλοί, ζῇς ὁμως μές στὴ σιωπή.