Λέξη μεγάλη καὶ λίθε λυδία τῆς σκέψης καὶ πράξης,
ποῦθε προβαίνεις ἐσύ; Ποῦθε μὲ τέτοιαν ὁρμή;
Τὸ ἅπαν καλύπτεις -τὸ χῶρο καὶ χρόνο τῆς ζήσης.
Κάνει ἡ μισή μου ψυχή σένα νὰ κλέψῃ πνοή.
Ὅταν καὶ τὸ ἄλλο μισό της τὸ ψάχνῃ νὰ τὄβρῃ σὲ σένα,
χάνει τὸ πρῶτο δικό. (Ποιός πιὰ μιλᾶ στὴν ἠχώ;)
Ἤλπιζα κάπως νὰ γράψω -νὰ πῶ καὶ γιὰ μένα.
Τώρα στὸ στίχον αὐτό δέ βρισκω τὸν ἑαυτό.
Ἔμπνευση, λέω! Παιχνίδια μοῦ παίζεις -μὲ κοροϊδεύεις:
Λέξη σὲ λένε πολλοί, ζῇς ὁμως μές στὴ σιωπή.