Μεγάλη σκλαβιὰ ἡ εἰκόνα τοῦ τρόμου. Γι’ αὐτό, στὴ θέση μιᾶς φωτογραφίας ποὺ τρέχει τὸ αἷμα νεκρό, ἔστωσαν μόνο δυὸ πινελιὲς κόκκινο καὶ μιὰ ὑπόμνηση Λόγου. Ἡ φαντασία ὅσες μάχες κι ἂν ἐξυμνήσῃ, ὅσους Ἀχιλλεῖς κι ἂν ἀπαθανατίσῃ, δέν παραδίδεται στὴ χυδαιότητα· ἐνῷ τὸ μάτι μεμιᾶς σ’ ἐκείνη ὑποτάσσεται. Ἂν τὸ βλέμμα συνηθίσῃ, ἡ πράξη ἔχει πιά δικαιωθῆ. Καὶ τότε, ὁ ἄτιμος κύκλος τῆς βίας δέν ἐχει τελειωμό…