[Ἀπόδοση ἀπό: An anthology of sanskrit court poetry, Vidyākara’s Subhāsitaratnakosa, translated by Daniel H. H. Ingalls, Harvard Univerity Press, Cambridge, Massachusetts, 1965, Greatness, σελ. 338, 1194.]
Ἰδού:
ἡ θάλασσα τοῦ γάλακτος,
ἕνας κοσμικός λωτός,
ποὺ πίνουν ἀπὸ κείνη συνεχῶς
τὰ σύννεφα καί, σὰ μέλισσες,
ἐκεῖ ψηλὰ τὴν ἐπισκέπτονται.
Μὲ χίλια πέταλα, ἡ λάμψη της γνέφει
μὲ τὴ Σέσα[1] γιὰ μίσχο
καὶ τὸ Σύμπαν γιὰ λίμνη…
[1] Μιὰ ἀπ’ τὶς πρῶτες θεότητες ποὺ λαμβάνει μέρος στὴ δημιουργία τοῦ Κόσμου ἔχοντας ξαπλώσει πάνω της ὁ Βίσνου.