Μαστρο-Γιώργη, τὸ κλειδί,
τὴν πετροῦλα στὴν κορφή,
νὰ τηρᾷς καὶ νὰ προσέχῃς!
Ὅσο κόπο καὶ νὰ κάμῃς,
σὰν ἐκεῖνο δέ σταθῇ,
τὸ ἔργο σου θὰ γκρεμιστῇ!
Μαστρο-Γιώργη, τρελλο-Γιώργη,
τὴν ἀψίδα σά ‘χῃς στήσει,
τὸ κλειδὶ μὴν τὸ τραβᾶς
γιά’ στὴν κεφαλή θὰ φᾶς
κάθε πέτρα λαξεμένη
καὶ μὲ πόνο πληρωμένη.