Ὁδὸν τὴν ἐνυπόστατον καλοῦσιν οὐδετέρως
καὶ μονοπάτιον λεκτῶν Ἀλήθειαν νοοῦσιν·
ὄνομα ὅμως οἴδαμεν Ζωῆς κΑὐτῆς οὐσίας.
Πῶς ἆρα λέγονται λεκτοὶ οἱ τοὔνομ’ ἀγνοοῦντες;
Εἰ οὗτοι ἔγνω ἅπαντα, ἀλλὰ σιγῶσι τρόμῳ;
Καὶ τί τὸν τρόμον φέρει γε κἀποστομίζει τούτους;
Ἡ τῶν «λεκτῶν» σιγή
Ἐν κατηγορίαις: Δεκαπεντασύλλαβοι Ποιήματα
Ἀρέσκει μοι! Κοινοποιήσατε