Οἱ ἄνθρωποι δέν εἶν’ εὐκαιρίες ἀπόδρασης… Δέν τοὺς συναντᾷς, γιὰ νὰ ξεφύγῃς ἀπ’ τὴ ρουτίνα. Δέν εἶναι στόχοι γι’ «ἀσκήσεις βολῆς»… Ἐμπειρία ἀποτελοῦν μονάχα οἱ παράστασεις τους μές στὸ νοῦ, ἀλλὰ ἡ ὕπαρξη στέκει ξέχωρα, ἔξω ἀπ’ τὸν καθένα, πάνω ἀπὸ κάθε ἀτομικό «βίωμα». Ὡς ζωὲς ἀκέραιες ἔρχονται, σὲ βρίσκουν καὶ συνοδοιποροῦν, γιὰ νὰ ξεχαστῇ ἡ συνήθεια, νὰ ἐπέλθῃ ἕνωση – πρόσωπο μὲ πρόσωπο· νὰ καταλυθῇ ἡ ἀνθρωπομᾶζα γιὰ δυό τοὐλάχιστον!