Γιὰ ὅσους χάθηκαν πρόωρα
κ’ ἐκείνους ποὺ βιάζονται ν’ ἀκολουθήσουν…
Γιατί τρέχετ’ ἔτσι ἐπικίνδυνα
περνῶντας κόκκινα,
πατῶντας τοὺς διαβάτες;!
Δὲν κάνετε μιὰ στάση
νὰ κοιμηθῆτε λίγο..-
νὰ πιῆτε ἑναν καφέ,
ν’ ἀπολαύσετε τὴ θέα,
νὰ πέσῃ, τέλος πάντων,
ἡ θερμοκρασία στὸ μηχάνημα;!.
Ἄχ, ποὺ νὰ σᾶς πιάσῃ λάστιχο!
Καί, πάνω στὴν ἀλλαγή,
νὰ δῆτε, ἴσως, πέρα στὸν ὁρίζοντα
τί σᾶς περιμένει…
Νὰ χαλάσῃ τὸ ψυγεῖο
καί, χωρίς νερό, νὰ μείνετε
στὴν ἐρημιὰ τῆς ζωῆς σας…
Κ’ ὕστερα, ἐφόσον ἐπείγεστε,
ξανατραβήξτε τὸ δρόμο σας
στὴ λεωφόρο Γέννας-Θανάτου
σανιδώνοντας τὸ γκάζι
στὸ ὕστατο μοντέλλο
τοῦ ἀκριβοπληρωμένου σας σαρκίου…