Δὲν ἤθελα -ἁμάρτησα!..

Δὲ δείλιασα -«ξαστόχησα»!..

Τὸ γράμμα μου τὸ πάτησα:

Νὰ μήν ἀκούσω, ὕστερα,

πὼς ἔπραξα ἀσυγχώρητα:

ἐγώ, ὁ ἀναμάρτητος,

τὸν ἄλλονε πὼς διέγραψα.

Νὰ μήν ἀκούσω, ἔπειτα..-

νὰ μή μοῦ μείνῃ κρῖμα!

Καί, νά!, τὸ κρῖμα ἔμεινε

κι ὁ φίλος δέν ἐσώθη…