Τὸ κρῖμα δέν εἰν’ ἡ γύμνια,

μὰ ἡ ἀσχήμια στὸ κορμί.

Τὰ ξέφτια τ’ ἀποχτήσαμε

καὶ δίχως κεῖνα φτάσαμε

στὸ χῶμα καὶ στὸν ἧλιο.

Καὶ τὸ κοστούμι τοῦ νεκροῦ

τίποτα δὲ θ’ ἀλλάξῃ!

Ὅμως, μή σημαδεύουμε

τὸ ἀτελές μας σῶμα,

μὲ τὸ στανιό τεντώνοντας

πά’ στὸ κρεββάτι τοῦ φονιᾶ

τὴν ἄνιση ψυχή μας…