Ἀνεβαίνει στὴν ἕδρα
βγάζοντας τὰ παπούτσια
ποὔχουν τὴ λάσπη πάνω
ἀπ’ τὴ βρόμα στοὺς δρόμους·
τὸ πουκάμισο κιόλας
βγάζει τὸ «καθωσπρέπει»·
ἀφήνει ἐκεῖ στὴν ἄκρη
καὶ τὴ φιλοδοξία
γιὰ ὅποια πρωτοτυπία·
τὰ ἐσώρουχα πετάει
τῆς ματαιοδοξίας.
Ἀποκεκαθαρμένος
στέλνει τότε στὴν τάξη
τὰ φιλιά του τῆς γνώσης
στὸ διψασμένο στόμα
ποὺ κάθεται ἀποκάτω.