Ρωτάει ὁ κότσυφας

τὸ βράχο τὸν ἀγέρωχο:

«Βράχε ἀνάλλαγε,

γιά κοίτα γύρω σου:

Ὁλοῦθε κίνηση· παντοῦ

τὰ πάντ’ ἀλλάζουν.

Ἐσύ, γιατί στέκεις

μόνος κι ἀμετακίνητος

στοῦ Κόσμου τὴ ροή

π’ ὅλα τὰ γυρίζει;..»

Κι ὁ βράχος ἀπαντάει

μὲ περισσή στοργή:

«Καλέ μου κότσυφα,

φίλε ἀπὸ τὰ παλιά,

πούρχεσαι πάνω μου

λίγο νὰ ξαποστάσῃς,

ἀκόμα καὶ τὸ πάτημα

τῶν ἐλαφρῶν ποδιῶν σου

πληγές μοῦ σκάβει ἀργά-ἀργὰ

στὴν πέτρα τοῦ κορμιοῦ μου.»