Σοφοκλέους

Αἴας, στ. 646-8

[Κείμενο ἀπό: Sophocles, with an english traslation bu F. Storr, Loeb Classical Library, William Heinemann-The Macmillan Co., London-New York 1913, τόμ. II, Ajax, σελ. 56.]

Ἅπανθ’ ὁ μακρὸς κἀναρίθμητος χρόνος

Τὰ πάντα, ὁ μακρὸς ὁ χρόνος, ὁ ἀναρίθμητος,

φύει τ’ ἄδηλα καὶ φανέντα κρύπτεται·

τ’ ἄδηλα φανερώνει -τὰ φανερωμένα κρύβει·

κοὐκ ἔστ’ ἄελπτον οὐδέν…

δὲν ὑπάρχει τίποτ’ ἀπροσδόκητο…

Ἄννης τῆς Κομνηνῆς

Ἀλεξιὰς Προοίμιον, 1, 1-10

[Κείμενο ἀπό: Annae Comnenae Porphyrogenitae Alexias, ex recensione Augusti Reifferscheidii, Lipsiae in Aedibus B. G. Teubneri 1884, τόμ. Ι, σελ. 3.]

Ῥέων ὁ χρόνος ἀκάθεκτα

Σὰν ἀκάθεκτα ρέῃ ὁ χρόνος

καὶ ἀεί τι κινούμενος

καὶ συνεχῶς κινῆται,

παρασύρει καὶ παραφέρει

παρασύρει καὶ παρουσιάζει

πάντα τὰ ἐν γενέσει

τὰ πάντα ἐν τῇ γενέσει τους

καὶ ἐς βαθὺ ἀφανείας καταποντοῖ·

καὶ στὰ βάθη τῆς ἀφάνειας τὰ καταποντίζει

(ὅπου μὲν οὐκ ἄξια λιθίου πράγματα –

(κι ἂς εἶν’ ἀνάξια πράγματα –

ὅπου δὲ μεγάλα τε καὶ ἄξια μνήμης)·

κι ἂς εἶν’ μεγάλα κι ἄξια μνήμης)·  

καὶ τά τε ἄδηλα φύων,

καὶ τ’ ἄδηλα φανερώνει,

κατὰ τὴν τραγῳδίαν,

καταπὼς λέει ἡ τραγῳδία,

καὶ τὰ φανέντα κρυπτόμενος.

καὶ τὰ φανερωμένα κρύβει.

Ἀλλ’ ὁ γε λόγος τῆς Ἱστορίας

Ὅμως, ὁ λόγος τῆς Ἱστορίας

ἔρυμα καρτερώτατον γίνεται

φύλακας γίνεται καρτερικώτατος

τῷ τοῦ χρόνου ῥεύματι

στοῦ χρόνου ἀντίδρομα τὸ ρεῦμα

καὶ ἵστησι —τρόπον τινά—

καὶ σταματάει — τρόπον τινά —

τὴν ἀκάθεκτον τούτου ῥοὴν

τὴν ἀκάθεκτη ροή του

καὶ τὰ ἐν αὐτῷ γενόμενα πάντα·

καὶ μέσα του ὅσα γίνονται·

ὁπόσα <Ἱστορία> ὑπερείληφε,

κι ὅ,τι ἀνέλαβε ἡ Ἱστορία,

ξυνέχει καὶ περισφίγγει

τὸ συνέχει σ’ ὅλον, τὸ περισφίγγει

καὶ οὐκ ἐᾷ διολισθαίνειν

καὶ δέν τ’ ἀφήνει νὰ διολισθήσῃ

εἰς λήθης βυθούς.

σὲ βυθοὺς τῆς λήθης.