Ὅπως ὁ ἄνεμος στροβιλίζει τὴν ἄμμο στὴν ἔρημο, μελετάω κάθε κόκκο καὶ στὴ μικροσκοπικὴ ὑαλώδη του φύση ἀνακαλύπτω τὴν ἀντανάκλαση τοῦ ἑαυτοῦ μου. Ὁ νοῦς, ὅμως, συνέχεια κοιτάζει πέρα ἀπὸ τὶς ἀμμοθίνες. Ὅσα δοχεῖα καὶ νὰ μαζέψω σπάνιου φερτοῦ ὑλικοῦ, δέν ξεφεύγω ἀπʹ τὸ ἐρώτημα: Τί πέρα ἀπὸ τὸ στροβιλισμό; Τί πέρα ἀπὸ κάθε προφητεία τῆς κλεψύδρας μου;