[Κείμενο ἀπό: Greek lyric, Anacreon, Anacreontea, Early choral lyric, edited and translated by David A. Cambell, Loeb Classical Library, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts-London, England, 1988, σελ. 204-6.]

Μακαρίζομεν σέ, τέττιξ,

Τζίτζικα, σὲ μακαρίζουμε

ὅτε δενδρέων ἐπ’ ἄκρων

σὰν ἀπ’ τῶν δέντρων τὶς ἄκρες

ὀλίγην δρόσον πεπωκὼς

λίγη δρόσια ἔχῃς πιεῖ,

βασιλεὺς ὅπως ἀείδεις!..

καὶ τραγουδᾶς σὰ βασιλιᾶς!..

Σὰ γάρ ἐστι κεῖνα πάντα,

Γιατὶ δικά σου εἰν’ ὅλα

ὁπόσα βλέπεις ἐν ἀγροῖς

ὅσα βλέπεις στοὺς ἀγροὺς

χὠπόσα φέρουσιν ὗλαι…

κι ὅσα τὰ δέντρα φέρνουν…

Σὺ δὲ †φιλία† γεωργῶν,

Ἀγαπᾷς τοὺς γεωργούς –

ἀπὸ μηδενός τι βλάπτων·

τίποτα δὲν παίρνεις, γιὰ νὰ βλάψῃς·

σὺ δὲ τίμιος βροτοῖσιν

ἐσύ γιὰ τοὺς βροτοὺς εἰσαι τίμιος

θέρεος γλυκὺς προφήτης·

τοῦ θέρους γλυκός προφήτης·

φιλέουσι μέν σε Μοῦσαι,

σ’ ἀγαπᾶν οἱ Μοῦσες,

φιλέει δὲ Φοῖβος αὐτός,

σ’ ἀγαπάει κι ὁ Φοῖβος,

λιγυρὴν δ’ ἔδωκεν οἴμην·

καὶ σοῦ ΄δωσε τραγούδι καθαρό·

τὸ δὲ γῆρας οὔ σε τείρει,

δέ σὲ θλίβουνε τὰ γηρατειά,

σοφέ, γηγενής, φίλυμνε·

σοφέ, γηγενή, τοῦ ὕμνου ἐραστή·

ἀπαθής, ἀναιμόσαρκε,

ἀτάραχε ἀναιμόσαρκε,

σχεδὸν εἶ θεοῖς ὅμοιος!

πούσ’ ὅμοιος σχεδὸν μὲ τοὺς θεούς!