Ἔψαξα χίλια πρόσωπα,

ὤργωσα χίλιους Κόσμους,

διάνυσα χίλιες χῶρες,..

ρώτησα νὰ μάθω:

«Ποιό ‘ναι τὸ πρόσωπο ποὺ θ’ ἀγαπήσω;

Καὶ ποῦ θὰ τ’ ἀνακαλύψω;»

Μὰ ἀπάντηση καμμιά!

Ξαναγύρισα πίσω,

στὴν πατρίδα ἀποκαμωμένη…

Μοῦ φάνηκε ἀλλαγμένη,

τὴν ἔνοιωσα καινούργια.

Καὶ ρώτησα κ’ ἐκεῖ:

«ποιό ‘ναι τὸ πρόσωπο ποὺ θ’ ἀγαπήσω;

Καὶ ποῦ θὰ τ’ ἀνακαλύψω;»

Ἀπάντηση ξανὰ καμμιά!

Ὅμως καθὼς ξεκίναγα νὰ φύγω,

μοῦ φανερώθηκε πρόσωπο παλιὸ

ποὺ εἶχα ἀγαπήσει.

Τὸν μύρισα, τὸν ἔνοιωσα,

ὅλα του ἴδια ὅπως παλιά,

μὰ νέος ἦταν – ὄντως!

Τί εἶχε ἐντέλει ἀλλάξει;..

Τὸν ρώτησα κι αὐτὸν

κ’ ἔλαβα ἀπάντηση

ὅλως ἀπρόσμενη:

«Ἔφυγες σὲ ξένες χῶρες,

ἄλλαξες ἐσύ –

ἄλλαξα κ’ ἐγὼ γιὰ σένα.

Ἐγὼ στάθηκα, περίμενα,

ἄλλαξα ἐγώ –

ἄλλαξες κ’ ἐσὺ γιὰ μένα.

Καιρὸς νὰ ξαναγαπηθοῦμε!»