Ποῦ θενα πᾶν οἱ ἑρμηνεῖες τους ὅλες στὸ τέλος τοῦ κύκλου;
Ἤδη στὴ λήθη τραβοῦν· ἤδη βωβές περπατοῦν.

Δῶσε μου μένα τὴ δύναμη μόνο, τὸ γράμμα νὰ ζήσω,
γνώση νὰ δῶ μοναχός, θάρρος ν’ ἀγγίξω τὸ φῶς.