[Μτφ ἀπό: Commutative Harmonic Analysis, edited by V. P. Khavin and N. K. Nikol’skij, Encyclopeadia of Mathematical Sciences, Springer Verlag, Berlin-Heidelberg, 1991, τ. Ι, σελ. 2.]

Πολλὲς καὶ ὄντως σημαντικὲς [] ἐπιστημονικὲς κατακτήσεις μοιράζονται τὰ ἑξῆς δύο χαρακτηριστικά:

Πρῶτον, ὡς ἀρκούντως τετριμμένες γίνονται κοινὸ κτῆμα, δηλαδὴ ἀναγκαῖες καὶ συνήθεις. Ὅμως, μὲ τὴ λέξη: συνήθεις δὲν ὑπονοεῖτ’ ἐπ’ οὐδενί μιὰ ἐπιφανειακὴ διάσταση· [] γ ί ν ο ν τ α ι  τετριμμένες ὡς ἀποτέλεσμα μιᾶς ἐξέλιξης πού, ἀπὸ μόνη της, δὲν εἶναι καθόλου τετριμμένη και, μερικὲς φορές, ἀποτελεῖ μιὰ ἀρκετὰ ἐπώδυνη διαδικασία []…

Δεύτερον, δέν ἔχουν ἕνα σαφῶς καθωρισμένο περιεχόμενο κ’ ἐπιδέχονται πολλαπλὲς ἐκλεπτύνσεις κ’ ἑρμηνεῖες.