[Ἀπόδοση ἀπό: An anthology of sanskrit court poetry, Vidyākara’s “Subhāsitaratnakosa“, translated by Daniel H. H. Ingalls, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts, 1965, σελ. 245, 765 (Vallana).]

Κι ἂν τὸν χωρίζουν χίλιες χῶρες,

ποτάμια, δάση καὶ βουνά –

κι ἂν ξέρῃ πὼς ἀδύνατο

ὅσο κι ἂν προσπαθῇ,

τὴν ἀγάπη του νὰ δῇ·

ὁ ταξιδιώτης σηκωμένος

στ’ ἀκροδάχτυλα, μὲ δάκρυα

ἀπ’ τὰ μάτια νὰ κυλοῦν,

—μές στὶς σκέψεις του χαμένος—

στὴν κατεύθυνσή της πάντοτε θωρεῖ…