[Ἀπόδοση ἀπό: An anthology of sanskrit court poetry, Vidyākara’s “Subhāsitaratnakosa“, translated by Daniel H. H. Ingalls, Harvard University Press, Cambridge, Massachusetts, 1965, σελ. 245, 765 (Vallana).]
Κι ἂν τὸν χωρίζουν χίλιες χῶρες,
ποτάμια, δάση καὶ βουνά –
κι ἂν ξέρῃ πὼς ἀδύνατο
ὅσο κι ἂν προσπαθῇ,
τὴν ἀγάπη του νὰ δῇ·
ὁ ταξιδιώτης σηκωμένος
στ’ ἀκροδάχτυλα, μὲ δάκρυα
ἀπ’ τὰ μάτια νὰ κυλοῦν,
—μές στὶς σκέψεις του χαμένος—
στὴν κατεύθυνσή της πάντοτε θωρεῖ…