Ὅσο λιγώτερο ἔχει συμμετάσχει κάποιος στὸ δημιουργικὸ πυρῆνα ἑνὸς πράγματος, τόσο περσότερο μιλάει γιὰ κεῖνο μὲ χίλιους δυὸ τρόπους καὶ κάθ' εὐκαιρία, ὄντας κατειλημμένος καὶ γοητευμένος ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ πρωταίτιου. Ὁ δημιουργὸς ἀπέχει· προβαίνει σὲ κάποιον ἐλάχιστο σχολιασμὸ τοῦ δικοῦ του ἔργου, μόνο σὰ θέλῃ νὰ διδάξῃ ἢ νὰ βελτιώσῃ τὴν τέχνη του. 

Διότι  ε ἶ π ε ν  αὐτός: «Γεννηθήτω!» καὶ ἐγένετο οὕτως!

(Μὰ κι ἀλλιῶς, χωρίς τὴν ὑψηλὴ ἄρνηση τοῦ ἐνὸς καὶ τὸ ἱερὸ μένος τοῦ ἄλλου, πῶς θὰ ὑπῆρχε πολιτισμὸς ποὺ θάμενε κτῆμα ἐς αἰεί κι ὄχι ἀγώνισμα ἐς τὸ παραχρῆμα;..)

[Κινεζικὸ ἰδεόγραμμα γιὰ τὴ λέξη: δημιουργῶ.]