— Δάσκαλε, γιατί σπουδάζουμε τὰ Μαθηματικά;

— Γιὰ τὴ δόξα τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, παιδί μου…

(Φοιτητικὴ ἀνάμνηση.)

Μὴν τὴν κακίζετε τὴ Λογική,

γιατ’ εἶναι τόσο αὐστηρή…

Ἂν λείπῃ ἡ ὑπομονὴ

καὶ θέλετε αὐτοστιγμεί

ὅλα μεμιᾶς νὰ μάθετε,

τί νὰ σᾶς κάνῃ ἐκείνη;..

Βουνὸ ψηλὸ κι ἀπόκρημνο

ὀρθώνεται στὸ νοῦ

μ’ ὁρίζοντα της τ’ Ἄπειρο

σὰ συναντάῃ ὑπέρλογα

τὸν ἄλογον τὸν Κόσμο

καί, ὡς ἀλεξικέραυνο,

γειώνῃ τὰ τρομερά φορτία

μές στῶν παθῶν τὴ θύελλα.

Μὰ εἶν’ χυδαῖο καὶ μικρὸ

ὅσοι στοὺς λόφους στάθηκαν

καὶ ράθυμα σταθμεῦσαν

μὲ πόδια ἀδύναμα-λειψά,

νὰ λοιδοροῦν τὸν ἕναν

ὅταν ἐκείνου ἀπὸ μακριά

δὲ νοιώθουν τὴν καρδιὰ

π’ ἀκάματ’ ἀνεβαίνει

κ’ αἰσθάνεται ἀφανέρωτα

κι ἄδηλα γιὰ τὴ γλῶσσα·

ποὺ μελετάει τὴν ἄγνοια

τοῦ ἀνθρωπίνου γένους

ψηλά στὰ κακοτράχαλα

καὶ γιὰ δική τους δόξα.