Γύρισα πίσω σὲ φωτογραφίες μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς. Μόνο δέκα χρόνια καὶ φαίνονται μιὰ ζωή. Κοίταζα λεπτομέρειες καὶ συνειδητοποίησα κάτι ποὺ τὸ λές καὶ κατόρθωμα: Τὸ γέλιο μου ἴδιο βροντερό ἀκούγεται στὴ λάμψη τοῦ ματιοῦ μου. Ὅλα χαθῆκαν ἀπʹ τὴ φωτογραφία, μὰ τὸ γέλιο μου ἀκόμα ἐκεῖ νὰ μοῦ δίνῃ δύναμη στὴν κάθε σκληρὴ ἀπόφαση.