Ι.
Πρῶτο θεμελιῶδες πόρισμα: Μέγιστο ὀλίσθημα, νὰ προσπαθῇς ἀπαράσκευος πράμματα ποὺ δέ σοῦ ταιριάζουν· ἀκόμα μεγαλύτερο, ν’ ἀπαιτῇς ἀπ’ ἄλλους νὰ δοκιμάσουν ἀπερίσκεπτα τ’ ἀταίριαστα δικά σου ἀγαθὰ παρατῶντας τὰ ταιριαστὰ δικά τους!
ΙΙ.
Δεύτερο θεμελιῶδες πόρισμα: Πάντα, στὴν ἀρχή, τὸ ἄγνωστο εἶν’ κι ἀταίριαστο, ἐφόσον λείπει ἡ ἐξοικείωση τῆς ἀληθοῦς γνώσης.
ΙΙΙ.
Τρίτο θεμελιῶδες πόρισμα: Τ’ ἀταίριαστο μπορεῖ νὰ γίνῃ ταιριαστό· ἡ διαδικασία ὀνομάζεται ἐκπαίδευση.
ΙV.
Ἡ Λογικὴ εἶναι μιὰ ἀνεμόσκαλα γιὰ νὰ φτάσῃς στὸ Λόγο. Ὡρισμένοι τὴν διπλώνουν καὶ τὴν πετᾶνε, ἀποζητῶντας τὰ μεγαλεῖα τῆς μαρμάρινης κλίμακας.
V.
Ὅποιος ἔχει τὴν ἱκανότητα τοῦ Λόγου, εἶναι ὁ κατεξοχὴν ἔχων ἐποπτεία – ἀκόμα καὶ τοῦ ὑπέρλογου. Καθότ’ ἡ ἐποπτεία, στοιχεῖο τοῦ Λόγου.
VI.
Λόγος καί τὸ βαθύ συν-αίσθημα. Ἔπεα πτερόεντα, τὰ περιπαθῆ ἀναφιλητὰ τῶν ἀστόχαστων κ’ ἐπιφανειακῶν.
V.
Σοφὸν τὸ σαφές· παντοῦ καὶ πάντα. Ὅμως, δυστυχῶς, ὁ ράθυμος ταυτίζει τὸ σαφὲς μ’ ὅ,τι τοῦ ‘ν’ εὔκολο, κοντινὸ κ’ ἡδονικό.
