Γιὰ ν’ ἀπελευθερωθοῦν οἱ ζωτικὲς δυνάμεις τῆς Δύσης ἀπ’ τὶς δεισιδαιμονίες καὶ τὴν καταπίεση, ἔπρεπε ν’ ἀνακαλύψῃ τὴν Κλασσικὴ Ἀρχαιότητα καὶ νὰ θέσῃ στὸ κέντρο τὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο, ὡς ὁλότητα ποὺ ἀντανακλᾷ τὸν Κόσμο.

Κύλησε πολύ νερὸ στ’ αὐλάκι ἀπὸ τότε… Ὁ πλανήτης ἔχει γίνει πιὰ  ἕ ν α  οἰκονομικά, ἡ μιὰ ἤπειρος δέν ἀγνοεῖ τὴν ἄλλη, ὁ ἄνθρωπος  κ α τ ο ι κ ε ῖ  κι ἀφήνει τὸ χνάρι του σ’ ὁλόκληρη σχεδὸν τὴ γαλάζια κουκίδα… Ἦρθε, λοιπόν, ὁ καιρὸς γιὰ ἕνα νέο, εὐρύτερο Οὑμανισμό, γιὰ μιὰ ἐκ νέου ἀνακάλυψη κι ἀξιολόγηση τῆς ἀρχαίας, πρωτογενοῦς κληρονομιᾶς ὁλόκληρης τῆς ὑφηλίου· ἔφτασε ἡ ὥρα φάρος τῆς σκέψης νάν’ ὁ Οἰκουμενισμὸς μὲ τὴν πυρηνική του ἔννοια:

Ἡ γήινη Φύση μὲ τὴ βιοποικολότητά της, ἡ ὀμορφιά της ἀπ’ ὠκεανούς, βουνά, δάση καὶ σπηλιές· κάθε παρακαταθήκη πνεύματος κ’ ἱστορικῆς συνείδησης· ἡ ἴδια ἡ πανσπερμία καὶ πολυχρωμία τῶν ἀνθρωπίνων φυλῶν, παρέα μὲ τή «βεντάλια» τοῦ Ἀμαζονίου…

Τότε θὰ φανῇ πὼς τὸ φῶς τῆς Ἰταλικῆς Ἀναγέννησης ἦταν ἀπ’ τὰ πρῶτα βήματα μιᾶς πορείας πού, ἴσως, ὁλοκληρωθῇ κάποτε στὴ γειτονιὰ τῶν ἄστρων· ὅταν θὰ προβάλῃ ἕνας… «Συμπαντισμός» κι ὅπως θάχῃ καταλήξει τότε ὁ homo sapiens ὡς εἶδος…