…ποὺ δεδηλωμένες προσδοκίες ναυαγήσανε

καὶ πράξεις καλοπροαίρετες ἀκυρωθήκανε,

σχέδια μεγάλα μές στὸν καιρὸ χαθήκανε,

σκέψεις ἀγαθὲς στὴν τύρβη ξεχαστήκανε;..

Φταῖνε πολλοί, σὰν τὴ στιγμὴ δὲ σεβαστήκανε –

δειλὰ σιωπή γινήκανε καὶ βουβαθήκανε!

Γιατὶ λιγάκι δέ βαστῆξαν -δέ σταθήκανε

στὸ βάθρο πάνω ποὺ ἀνοίκεια ἀνεβήκανε.

Φταῖνε πολλοί!

                       Μὰ πρῶτα ἐγώ,..

                                                  ἐγώ φταίω:

Ἐγώ,

        ἀπ' τὴν ἀρχή ὥς τὸ τέλος διαλέγω·

ἐγώ,

       πλήρης εὐθύνης, μιλάω καὶ λέγω·

ἐγώ,

      μονάχος μου ζυγιάζω καὶ κρένω.

Φταῖνε πολλοί! Αὐτοί, ὁμως, σὰν πῶς νὰ λαθέψουνε 

κ' ἰσχὺ νὰ βροῦν μοναχοί τους νὰ ἐκπέσουνε·

ἀπὸ μένανε μάθανε νὰ μποροῦν καὶ νὰ φεύγουνε·

ἀπὸ μένανε βρήκανε νὰ μποροῦν καὶ νὰ φταίξουνε.