Τοῦ Κόσμου

Homo sum: humani nil a me alienum puto.
Ἄνθρωπός εἰμι καὶ τοῦ ἀνθρώπου ξένον οὐδὲν νοῶ.
Terentius, Heauton Timorumenos, πρᾶξις Α΄, σκ. Ι.

Καλῶς τὰ λέγει ὁ Χρέμης,
ἀνθρώπους ὅμως μόνον
τὸ βλέμμα διακρίνει;
Ἀλίμονον ὑπάρχουν
ἐκεῖ τοῦ Μενεδήμου
οἱ ἀγροὶ μετὰ τῶν οἴκων.
Θὰ ἑαυτοτιμωρεῖτο
καὶ εἴθε ἵνα εἰργάζετο ὥρας,
ἄνευ ἁρμονικοῦ τοπίου
τῆς Ἀττικῆς τῆς γαίας;
Ὡς οὗτος ἔνι ἐν Κόσμῳ,
καὶ οὐδὲν του Κόσμου ξένον.

Στὶς κατηγορίες: Ποιήματα

Θεοδόσης Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος
26/1/2016· 2η ἐπεξεργασία: 06/10/2020· 3η ἐπεξεργασία: 07/11/2021· 4η ἐπεξεργασία: 11/06/2022.
Μου αρέσει!     Κοινοποιήστε
-