Ἡ Πόλις ἐάλω!, φώναζαν τὰ πλήθη.

Ἴσως κάποτε φωνάξῃ ὁ Κόσμος:

Ἡ Ἀνθρωπότης ἐάλω!

Ὅμως, ἡ Φύση ἡ ἴδια, δέν ἀλώνεται·

ἡ Ἄνοιξη τραγουδάει συνεχῶς:

Ὁ Θάνατος ἐάλω!

Καὶ τὸ μικρότατο ἔντομο στὸ φύλλο πάνω

ζουζουνίζει δοξαστικά ἐργαζόμενο

τὴν Ἀνάσταση τοῦ Σύμπαντος.