Τὰ στίφη τῶν βαρβάρων εἶχον ἀποκόψει
ἐκ τῶν πηγῶν τὸ στράτευμα τοῦ βασιλέως.
Ἀλλ’ ἄνευ ὕδατος θ’ ἀπέθανον ἐκεῖνοι,
προτοῦ ‘νὰ ἐπάρουν σπάθην των διὰ τὴν μάχην.
Ὁ Μᾶρκος Ἀντωνῖνος, ὁ αὔγουστος σοφίας,
σεβαστικῶς ἀνώρθωσε τὰς δύο χεῖρας
θερμότατα ἱκετεύων μὲ σπονδὰς τὸν Δία
τὸν Ὄμβριον ἐξ οὐρανῶν βροχὴν ‘νὰ στείλῃ.
Πλησίον ἵσταντο ἰδικοί του στρατιῶται·
ἦσαν καὶ ἄλλου θεοῦ πιστοί, ἄλλης θρησκείας:
τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ ἀναστάντα ἐξ Ἰουδαίας.
Ἔῤῥιψον τότε τὸ ὕδωρ αἱ νεφέλαι εἰς τόπον.
Ῥωμαῖοι ἐσώθησαν· ἐδόξαζον τὸν Δία
οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ τὸν Ναζωραῖον· ἀλλὰ θεῖον
ἤκουσεν ἀρετήν, καὶ ὁμοίως ἔῤῥανέ τους.