Τὸ αἴνιγμα τῆς Σφίγγας, ἐδῶ.

[Ἀντιβολὴ μέ: Euripidis fabulae, edidit J. Diggle, Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Oxonii e typographeo Clarendiano, 1994, τομ. ΙΙΙ, σελ. 80, (f).]

Κλῦθι καὶ οὐκ ἐθέλουσα, κακόπτερε μοῦσα θανόντων,

Ἄκου, κι ἂς μή τὸ θές, κακόφτερη τῶν πεθαμένων μοῦσα,

φωνῆς ἡμετέρης, σῆς τέλος ἀμπλακίης!:

ἀπ’ τὴ δικιά μου τὴ φωνὴ τὸ τέλος τῆς δικιᾶς σου πλάνης!:

Ἄνθρωπον κατέλεξας, ὃς ἡνίκα γαῖαν ἐφέρπει

Τὸν ἄνθρωπο ὡνομάτισες ποὺ σέρνεται στὴ γῆ  

πρῶτον ἔφυ τετράπους νήπιος ἐκ λαγόνων·

πρῶτα σὰν ἀπ’ τὰ λαγόνια γεννιέται νήπιο τετράποδο·

γηραλέος δὲ πέλων τρίτατον πόδα βάκτρον ἐρείδει

γέρος στηρίζεται περπατῶντας σὲ ραβδὶ γιὰ τρίτο πόδι

αὐχένα φορτίζων, γήραϊ καμπτόμενος.

μ’ ὅλο τὸ βάρος στὴ λεκάνη, κυρτωμένος ἀπ’ τὰ γηρατιά.

[Ἐδῶ αὐχὴν εἶναι τὸ ἔξω μέρος τῆς κοτύλης τοῦ ἄρθρου τοῦ μηριαίου ὀστοῦ. Βλ. Liddell-Scott, τομ. Α, σελ. 452, αὐχήν (4) καὶ Wikipedia, μηριαῖο ὀστό.]